چگونه دردسرهای یک روز کاری بد را مرتفع کنیم
افراد همیشه بعد از بیدار شدن از خواب سرحال نیستند و گاهی اوقات در کار دچار مشکل می‌شوند. گاهی اوقات افراد آن‌گونه که باید انرژی کار کردن ندارند و نیاز به انگیزه‌ای دارند که بتوانند کار را به سرانجام برسانند. این روزهای بد و سخت کاری تجربه‌ای است که احتمالا برای هرکسی در شغلش چندین بار اتفاق می‌افتد.
روزهایی هستند که وقتی زنگ هشدار ساعت به صدا درمی‌آید و شما را بیدار می‌کند، احساس سردرد می‌کنید و بدن شما آن انرژی همیشگی بعد از بیدار شدن را ندارد. کارهای کامپیوتری و وظایف کاری روی هم تلنبار شده و زمان برای تمام کردن کار اندک است. کسی که وظیفه نظارت بر کارهای شما را دارد، مدام فشار می‌آورد و می‌خواهد کارهایتان را سریع انجام دهید. گاهی اوقات مجبورید حتی موقع نهار هم کار کنید.
هرکسی ممکن است چنین روزهایی را تجربه کرده باشد. شاید فکر کنید که مشکل از شما است، ولی این‌چنین نیست. اکثر اوقات چنین شرایط استرس‌زایی خارج از محدوده کنترل و تسلط شما است؛ ولی با این وجود می‌توانید این شرایط سخت را قبول کنید و درصدد حل آن برآیید. برای اینکه این مشکلات را حل کنید باید پنج نکته زیر را انجام دهید:
۱- از بین بردن استرس‌های مرتبط با کار
آیا می‌دانستید بزرگ‌ترین عامل استرس‌زا در آمریکا، استرس ناشی از کار است؟ امروزه ۶۵ درصد آمریکایی‌ها از این نوع استرس رنج می‌برند و یک‌سوم آن‌ها به‌خاطر این استرس دچار بیماری می‌شوند.
برای اینکه با این نوع استرس کنار بیایید و آن را حل کنید، باید ابتدا از وظایف ساده خود شروع کنید و سپس سمت وظایف پیچیده بروید. شروع کردن کارتان با ساده‌ترین وظایف باعث می‌شود که اعتمادبه‌نفس شما زیاد شود. اعتمادبه‌نفس به‌خوبی استرس را مهار می‌کند. برای انجام کارهایتان ضرب‌الاجلی امکان‌پذیر تعیین کنید که صد درصد بتوانید تا آن زمان وظایفتان را انجام دهید. اگر از پس مشکلات کاری برنمی‌آیید و برای شما بیش از حد بزرگ هستند، با مدیر خود در مورد آن‌ها صحبت کنید و از او بخواهید وظایف شما را کم کند.
۲- برقراری ارتباط با رئیس
رئیس شما کسی است که بیشترین فشار به او وارد می‌شود و این فشار از طریق او به کارکنان زیردست منتقل خواهد شد. ممکن است رئیس شما هر روز تحت فشار باشد. برای اینکه این فشار روی کار شما اثر منفی نگذارد، باید با او ارتباط داشته باشید. برای اینکه سطح ارتباط خود با رئیس را بالا ببرید می‌توانید به چهار روش زیر عمل کنید:
تحلیلی: این نوع ارتباط، با اعداد و ارقام حقیقی سروکار دارد. باید از زبان مبهم و گنگ در برقراری ارتباط پرهیز کنید به‌جای آن از اطلاعات دقیق استفاده کنید.
حسی: این نوع ارتباط روی یک تصویر کلی متمرکز است و از جزئیات چشم‌پوشی می‌کند. رئیس شما جواب را می‌داند و تنها می‌خواهد جواب را از زبان شما بشنود. سعی کنید در ارتباط با رئیستان، جواب و راه حل و نتیجه‌گیری کلی ارائه دهید.
وظیفه‌محور: این نوع ارتباط به جزئیات، چهارچوب‌های زمانی، طرح‌ها، فرآیندها و برنامه‌های خوب مربوط می‌شود. نباید از هیچ‌کدام از مراحل چشم‌پوشی کنید. تا جایی که می‌توانید دقیق و شفاف باشید.
شخصی: این نوع ارتباط به زبان احساسی بیشتر از زبان سرد و بی‌جان مربوط به اطلاعات اهمیت می‌دهد. این نوع ارتباط باعث می‌شود که رئیس شما درک عمیق‌تری نسبت به زندگی شما داشته باشد.
سعی کنید تا می‌توانید با رئیس خود ارتباط برقرار کنید. البته شخصیت و ذات خودتان را کاملا تغییر ندهید؛ چراکه همین شخصیت شما را منحصربه‌فرد می‌کند. با این وجود یادگیری و به‌کارگیری سایر روش‌های ارتباطی مانند یادگیری زبان دوم می‌تواند بسیار مفید واقع شود.
سعی کنید در روزهای بد کاری رئیستان از او فاصله بگیرید و مزاحم نشوید؛ حتی اگر روز کاری شما سخت‌تر از او باشد. صمیمی و وقت‌شناس باشید و همچنین در برقراری ارتباط، مختصر و مفید و حرفه‌ای صحبت کنید. استفاده از ایمیل می‌تواند از بهترین راه‌ها برای ایجاد ارتباط باشد.
۳- از سیاست‌های کاری همکاران خود دوری کنید
سیاست‌های کاری همکاران شما و کارهای آن‌ها، روی کار شما نیز تأثیر می‌گذارند. وقتی احساس کردید در چنین شرایطی گرفتار شده‌اید، فورا با تیم منابع انسانی شرکت تماس بگیرید و در مورد این مسائل با آن‌ها گفت‌وگو کنید. بهترین کار این است که تا می‌توانید از آن‌ها دوری کنید. محیط کاری مثل محیط دبیرستان نیست و شما باید تنها روی کارتان تمرکز کنید. اگر همکارانتان خواستند شما را وارد ماجرای خودشان کنند و شما هم وسوسه شدید، سعی کنید نکات زیر را در ذهن داشته باشید:
موقع کار آزادانه در مورد هر مسئله‌ای نظر ندهید.
وقتی عصبانی یا ناراحت می‌شوید، سریع واکنش نشان ندهید.
اگر فکر می‌کنید همکاران شما، افرادی منطقی هستند که می‌توانید در مورد مشکلاتتان با آن‌ها صحبت کنید، این کار را بکنید و به آن‌ها بگویید چگونه رفتار آن‌ها بر کار شما تأثیر می‌گذارد.
از غیبت کردن و حرف زدن در مورد بقیه جدا بپرهیزید. وقتی بقیه در مورد فردی غیبت می‌کنند و پشت سر او حرف می‌‌زنند، بگویید: «متأسفم. به من ربطی ندارد». به‌گونه‌ای رفتار کنید که نشان دهید تنها یک مورد برای شما مهم است و آن هم کار است.
دوری کردن از ماجراهای مربوط به همکاران شما باعث می‌شود تنها روی کار خود تمرکز کنید.
۴- مراقب مشکلات شخصی خود باشید
برقرار کردن تعادل بین زندگی کاری و شخصی یکی از اصول مهم کاری است و باید این دو مقوله را از یکدیگر جدا کنید. البته این کار کمی سخت است. هر خبر بدی به‌راحتی می‌تواند این تعادل را از بین ببرد و اگر تعادل از بین برود، تمرکز شما روی کار کم می‌شود و همه چیز به‌هم می‌ریزد.
شرایط خودتان را برای انجام وظایف بسنجید و ببینید آیا نیاز دارید تا یک روز به‌دور از کار باشید. نیازی نیست که حتما تمامی جزئیات و رازهای زندگی خودتان را به رئیس یا همکارانتان بگویید؛ ولی بپرسید که آیا می‌توانید تعدادی از وظایفتان را تغییر دهید یا اینکه ساعت کاری خودتان را در روزی که خبر بدی شنیده‌اید، نصف کنید.
۵- وقتی احساس کسالت می‌کنید، استراحت کنید
احساس کسالت و بیماری مخصوصا در فصل‌های سرد سال شما را اذیت می‌کنند. اگر موقع بیمار شدن مراقب خودتان نباشید، مدت زمان مورد نیاز برای بهبودی شما افزایش می‌یابد و دیرتر خوب می‌شوید.
اگر مجبور باشید در موقع بیماری کار کنید، با خودتان دارو و لوازم درمان ببرید و سعی کنید از همکارانتان فاصله بگیرید. می‌توانید از ایمیل و تلفن برای پیش‌برد کارهایتان استفاده کنید. فکر نکنید که رئیس شما اجازه نخواهد داد از خانه کارتان را دنبال کنید. کافی است که در چنین مواقعی از او درخواست کنید.به‌یاد داشته باشید اکثر شرایط به‌وجودآمده در روزهای سخت، خارج از کنترل شما هستند و هرکسی می‌تواند یک روز مرخصی بگیرد. به‌جای فرار از شرایط، آن‌ها را قبول کنید و مرخصی بگیرید. یک گام به عقب بردارید، نفسی عمیق بکشید و روی بازگشت به روزهای خوبتان تمرکز کنید. لحظه بعدی، لحظه جدیدی خواهد بود که تجربه خواهید کرد.
روزهایی هستند که وقتی زنگ هشدار ساعت به صدا درمی‌آید و شما را بیدار می‌کند، احساس سردرد می‌کنید و بدن شما آن انرژی همیشگی بعد از بیدار شدن را ندارد. کارهای کامپیوتری و وظایف کاری روی هم تلنبار شده و زمان برای تمام کردن کار اندک است. کسی که وظیفه نظارت بر کارهای شما را دارد، مدام فشار می‌آورد و می‌خواهد کارهایتان را سریع انجام دهید. گاهی اوقات مجبورید حتی موقع نهار هم کار کنید.
هرکسی ممکن است چنین روزهایی را تجربه کرده باشد. شاید فکر کنید که مشکل از شما است، ولی این‌چنین نیست. اکثر اوقات چنین شرایط استرس‌زایی خارج از محدوده کنترل و تسلط شما است؛ ولی با این وجود می‌توانید این شرایط سخت را قبول کنید و درصدد حل آن برآیید. برای اینکه این مشکلات را حل کنید باید پنج نکته زیر را انجام دهید:
۱- از بین بردن استرس‌های مرتبط با کار
آیا می‌دانستید بزرگ‌ترین عامل استرس‌زا در آمریکا، استرس ناشی از کار است؟ امروزه ۶۵ درصد آمریکایی‌ها از این نوع استرس رنج می‌برند و یک‌سوم آن‌ها به‌خاطر این استرس دچار بیماری می‌شوند.
برای اینکه با این نوع استرس کنار بیایید و آن را حل کنید، باید ابتدا از وظایف ساده خود شروع کنید و سپس سمت وظایف پیچیده بروید. شروع کردن کارتان با ساده‌ترین وظایف باعث می‌شود که اعتمادبه‌نفس شما زیاد شود. اعتمادبه‌نفس به‌خوبی استرس را مهار می‌کند. برای انجام کارهایتان ضرب‌الاجلی امکان‌پذیر تعیین کنید که صد درصد بتوانید تا آن زمان وظایفتان را انجام دهید. اگر از پس مشکلات کاری برنمی‌آیید و برای شما بیش از حد بزرگ هستند، با مدیر خود در مورد آن‌ها صحبت کنید و از او بخواهید وظایف شما را کم کند.
۲- برقراری ارتباط با رئیس
رئیس شما کسی است که بیشترین فشار به او وارد می‌شود و این فشار از طریق او به کارکنان زیردست منتقل خواهد شد. ممکن است رئیس شما هر روز تحت فشار باشد. برای اینکه این فشار روی کار شما اثر منفی نگذارد، باید با او ارتباط داشته باشید. برای اینکه سطح ارتباط خود با رئیس را بالا ببرید می‌توانید به چهار روش زیر عمل کنید:
تحلیلی: این نوع ارتباط، با اعداد و ارقام حقیقی سروکار دارد. باید از زبان مبهم و گنگ در برقراری ارتباط پرهیز کنید به‌جای آن از اطلاعات دقیق استفاده کنید.
حسی: این نوع ارتباط روی یک تصویر کلی متمرکز است و از جزئیات چشم‌پوشی می‌کند. رئیس شما جواب را می‌داند و تنها می‌خواهد جواب را از زبان شما بشنود. سعی کنید در ارتباط با رئیستان، جواب و راه حل و نتیجه‌گیری کلی ارائه دهید.
وظیفه‌محور: این نوع ارتباط به جزئیات، چهارچوب‌های زمانی، طرح‌ها، فرآیندها و برنامه‌های خوب مربوط می‌شود. نباید از هیچ‌کدام از مراحل چشم‌پوشی کنید. تا جایی که می‌توانید دقیق و شفاف باشید.
شخصی: این نوع ارتباط به زبان احساسی بیشتر از زبان سرد و بی‌جان مربوط به اطلاعات اهمیت می‌دهد. این نوع ارتباط باعث می‌شود که رئیس شما درک عمیق‌تری نسبت به زندگی شما داشته باشد.
سعی کنید تا می‌توانید با رئیس خود ارتباط برقرار کنید. البته شخصیت و ذات خودتان را کاملا تغییر ندهید؛ چراکه همین شخصیت شما را منحصربه‌فرد می‌کند. با این وجود یادگیری و به‌کارگیری سایر روش‌های ارتباطی مانند یادگیری زبان دوم می‌تواند بسیار مفید واقع شود.
سعی کنید در روزهای بد کاری رئیستان از او فاصله بگیرید و مزاحم نشوید؛ حتی اگر روز کاری شما سخت‌تر از او باشد. صمیمی و وقت‌شناس باشید و همچنین در برقراری ارتباط، مختصر و مفید و حرفه‌ای صحبت کنید. استفاده از ایمیل می‌تواند از بهترین راه‌ها برای ایجاد ارتباط باشد.
۳- از سیاست‌های کاری همکاران خود دوری کنید
سیاست‌های کاری همکاران شما و کارهای آن‌ها، روی کار شما نیز تأثیر می‌گذارند. وقتی احساس کردید در چنین شرایطی گرفتار شده‌اید، فورا با تیم منابع انسانی شرکت تماس بگیرید و در مورد این مسائل با آن‌ها گفت‌وگو کنید. بهترین کار این است که تا می‌توانید از آن‌ها دوری کنید. محیط کاری مثل محیط دبیرستان نیست و شما باید تنها روی کارتان تمرکز کنید. اگر همکارانتان خواستند شما را وارد ماجرای خودشان کنند و شما هم وسوسه شدید، سعی کنید نکات زیر را در ذهن داشته باشید:
موقع کار آزادانه در مورد هر مسئله‌ای نظر ندهید.
وقتی عصبانی یا ناراحت می‌شوید، سریع واکنش نشان ندهید.
اگر فکر می‌کنید همکاران شما، افرادی منطقی هستند که می‌توانید در مورد مشکلاتتان با آن‌ها صحبت کنید، این کار را بکنید و به آن‌ها بگویید چگونه رفتار آن‌ها بر کار شما تأثیر می‌گذارد.
از غیبت کردن و حرف زدن در مورد بقیه جدا بپرهیزید. وقتی بقیه در مورد فردی غیبت می‌کنند و پشت سر او حرف می‌‌زنند، بگویید: «متأسفم. به من ربطی ندارد». به‌گونه‌ای رفتار کنید که نشان دهید تنها یک مورد برای شما مهم است و آن هم کار است.
دوری کردن از ماجراهای مربوط به همکاران شما باعث می‌شود تنها روی کار خود تمرکز کنید.
۴- مراقب مشکلات شخصی خود باشید
برقرار کردن تعادل بین زندگی کاری و شخصی یکی از اصول مهم کاری است و باید این دو مقوله را از یکدیگر جدا کنید. البته این کار کمی سخت است. هر خبر بدی به‌راحتی می‌تواند این تعادل را از بین ببرد و اگر تعادل از بین برود، تمرکز شما روی کار کم می‌شود و همه چیز به‌هم می‌ریزد.
شرایط خودتان را برای انجام وظایف بسنجید و ببینید آیا نیاز دارید تا یک روز به‌دور از کار باشید. نیازی نیست که حتما تمامی جزئیات و رازهای زندگی خودتان را به رئیس یا همکارانتان بگویید؛ ولی بپرسید که آیا می‌توانید تعدادی از وظایفتان را تغییر دهید یا اینکه ساعت کاری خودتان را در روزی که خبر بدی شنیده‌اید، نصف کنید.
۵- وقتی احساس کسالت می‌کنید، استراحت کنید
احساس کسالت و بیماری مخصوصا در فصل‌های سرد سال شما را اذیت می‌کنند. اگر موقع بیمار شدن مراقب خودتان نباشید، مدت زمان مورد نیاز برای بهبودی شما افزایش می‌یابد و دیرتر خوب می‌شوید.
اگر مجبور باشید در موقع بیماری کار کنید، با خودتان دارو و لوازم درمان ببرید و سعی کنید از همکارانتان فاصله بگیرید. می‌توانید از ایمیل و تلفن برای پیش‌برد کارهایتان استفاده کنید. فکر نکنید که رئیس شما اجازه نخواهد داد از خانه کارتان را دنبال کنید. کافی است که در چنین مواقعی از او درخواست کنید.به‌یاد داشته باشید اکثر شرایط به‌وجودآمده در روزهای سخت، خارج از کنترل شما هستند و هرکسی می‌تواند یک روز مرخصی بگیرد. به‌جای فرار از شرایط، آن‌ها را قبول کنید و مرخصی بگیرید. یک گام به عقب بردارید، نفسی عمیق بکشید و روی بازگشت به روزهای خوبتان تمرکز کنید. لحظه بعدی، لحظه جدیدی خواهد بود که تجربه خواهید کرد.
منبع:zoomit.ir
